Al bij onze eerste wandeling valt het me op hoe ongecompliceerd hij in het leven staat. Nee, hij heeft onze gesprekken niet nodig om iets op te lossen. Hij ziet ze meer als een soort  periodiek onderhoud. Nuchter bespreken waar hij staat. Zodat hij scherp blijft. Focus kan behouden.

Ook in zijn werk is hij op zoek naar onconventionele oplossingen. Hij vertelt het als volgt:

De multinational waar ik voor werk, vraagt me elk jaar nog meer nieuwe diensten te verkopen. Voor ik begin, praat ik met partijen waar mijn werkgever niet meteen aan denkt. Eerst ga ik uitgebreid in gesprek met onze consument. Doorvragen is daarbij cruciaal. Vervolgens zijn andere partijen aan de beurt. Zoals, wat doet onze grootste concurrent?
Dat klinkt misschien eigenwijs maar straks zit niemand op dit specifieke product te wachten. Nu kunnen we er nog iets aan bijschaven. Zo wordt mijn werkgever niet verrast en ik niet afgerekend op onhaalbare targets. Samen kunnen we beter inspelen op de markt. Die wijze van denken komt mij altijd van pas.

Leren anticiperen op onvoorziene situaties. Hij ziet het als een toegevoegde waarde. Dat is beroepsdeformatie: ik ben er ook mee behept. In een periode van grote veranderingen heb je twee mogelijkheden. Of je grijpt terug op vroeger en houdt vast aan alles wat beter was. Of je ziet veranderingen als de kans om iets nieuws te ontdekken.

De meeste mensen zijn niet zo bezig met vooruit denken. Regelmatig tref ik bedrijven en mensen die verrast zijn als ze worden ingehaald door hun omgeving. Tot de situatie geen uitweg meer biedt. Wie dan denkt dat zijn of haar toekomst is veilig gesteld met ad hoc ingrijpen, slaat vaak de plank mis.

Ben je niet gelukkig in de huidige werksituatie: waarom niet? Wat ga jij daar aan doen? En vervolgens, wat zijn de wensen van interessante werkgevers, collega’s, je omgeving? Die informatie kan je omzetten in toekomstscenario’s en concrete ideeën. Daarna onderhouden, investeren, schaven en schuren. Zie het als iets organisch.
Mijn vraag hier aan iedere werkzoekende: praat je al met jouw grootste concurrent? Weet je wie dat is?

Cruciaal is: hoe leer je, als gemiddelde werknemer of ceo, als ontwerper van je eigen loopbaan denken? Het centraal stellen van degene met wie of voor wie je werkt is een open deur.
Het is een manier van kijken, een mentaliteit, een denkwijze. In gesprek gaan met mensen buiten je bestaande netwerk die je bewondert of met meerdere ‘zelven’ en vakgenoten. Dat kost tijd! Ja, daarin moet je investeren.

Je zult zien dat het je enorm enthousiasmeert. Het maakt je hongerig, houdt je in beweging en daarmee heb jij de controle over jouw loopbaan.

Dit is een blog van Marjolein Katgerman. Het staat je vrij om deze publicatie te delen. Als zelfstandig loopbaancoach werk ik voor mijn eigen bedrijf: m a r j o l e i n k. Wil je meer weten? Laat een reactie achter of neem contact op via marjolein@marjoleink.nl of 06-29106407.